• Refugee Art Auction!

Een fotografie veiling door ongedocumenteerden, vóór ongedocumenteerden. In deze fotoserie nemen vier ongedocumenteerde migranten ons mee in hun beleving van Amsterdam. Stichting Between Borders ging op zoek naar een publiek voor deze verhalende beelden. Met dit project wilden wij deze aanstormend artiesten faciliteren in het bereiken van een publiek, hun talent promoten en hen zo de kans geven om iets bij te verdienen. Uiteindelijk is er een bedrag opgehaald van meer dan 1006 euro die ten goede is gekomen aan de groep en ons als stichting in staat stelt om nieuwe projecten op te zetten! Daarbij kwamen donaties van twee spiegelreflexcamera’s waarvan er een bij deelnemer Batisch terechtkwam en wij de ander bewaren voor toekomstige workshops.

Opeengepakt in een verlaten parkeergarage in de Bijlmer leefde een groep jongemannen, veelal afkomstig uit Afrika, onder erbarmelijke omstandigheden. Als gevolg van hun leefomstandigheden worden deze jongens door omstanders vooral benaderd als daklozen. Met de fotografieveiling willen wij aantonen dat deze jongens veel meer zijn dan een ‘groep dakloze vluchtelingen met honger’. Het zijn namelijk stuk voor stuk jonge mannen met ieder hun eigen talenten en visie. Between Borders wil hiermee uitdragen dat de eventuele negatieve situatie waar je je in kunt bevinden, niets afdoet aan je talenten.

‘Batisch’

De geboren Gambiaan Batisch is een bescheiden en gedreven jongeman van 22 jaar. Met een camera in zijn hand bloeit hij helemaal op. Batisch vertelt over zijn fascinatie voor vogels: “Ze hebben een ongekende bewegingsvrijheid, niemand kan ze vertellen waar ze wel of niet heen mogen gaan.” Hij legt graag vast dat iedereen een eigen weg heeft die bewandeld dient te worden, wat duidelijk is terug te zien in al zijn foto’s. Hij bekent dat hij een beetje verliefd is geworden op het fotograferen. Hij concludeert: “Fotograferen vergt concentratie. Je moet geduld hebben terwijl je zoekt naar mooie momenten. Het voelt goed om daarin op te gaan en zo die koude vieze garage helemaal te vergeten. Als ik foto’s maak heb ik zelf de controle. Waar ruimte is voor eigen expressie op mijn voorwaarden, daar voel ik mij vrij.”

‘Old Star’

Om te beginnen was de 22 jarige Old Star uit Senegal wat terughoudend, maar dat veranderde toen hij begreep dat hij zelf de vrije positie van fotograaf zou krijgen en dus niet hoefde te poseren. Het liefst wilde Old Star met zijn foto’s emoties vastleggen: “Emoties heeft iedereen en ze zijn overal te vinden, dat is wat ons mens maakt.” In reactie op de vraag ‘welke boodschap hij aan het publiek mee zou willen geven’ vertelt Old Star gepassioneerd wat de relatie met God voor hem betekent en over de liefdesrelatie tussen het oog en objecten. Zo stelt hij: “Het bewaren van foto’s herinnert ons aan de liefde die we voelen voor de wereld. Het feit dat mensen straks naar mijn foto’s kijken en ze een plek geven, dat getuigt van liefde. Mijn God is die liefde.”

‘Aschol’

Alhoewel zijn bijnaam afkomstig is van zijn favoriete schoenenmerk is deze intelligente jongeman zowel een gegrond als sceptisch denker. Op zijn foto toont Aschol zijn atletische vermogen. Hij vertelt hoe belangrijk het is om in beweging te blijven wanneer het voelt alsof je gevangen bent. Aschol vertelt dat het in zijn situatie noodzakelijk is – letterlijk en figuurlijk – niet onderkoeld te raken. Sporten helpt hem het gevoel van verloren controle over zijn levensloop even te vergeten. Wanneer hij zich optrekt aan de balustrade van de garage herinnert hem dat aan zijn eigen kracht.

‘Zalla’

Deze enthousiaste charismatische 29-jarige Gambiaan kon het nauwelijks over zijn hart verkrijgen de camera door te geven na een tijdje te hebben geëxperimenteerd. Zalla hoopt middels dit project het publiek te amuseren en ervan te kunnen overtuigen dat het leven doorgaat, want “sinds de Corona-uitbraak is het stil op straat en zijn de mensen bang.” Door middel van zijn foto wil Zalla laten zien hoe het is om onvrijwillig dakloos te leven. Als symbool voor zichzelf gebruikt hij een pluchen knuffel in zijn foto genaamd ‘Huiskamer tafereel’. Voor deze jongens ligt anonimiteit en herkenbaarheid op foto’s nogal gevoelig, om complexe redenen voelen ze zich erg onveilig bij het idee om gefotografeerd te worden met publieke doeleinden.

Hierin lag dan ook de uitdaging voor de groep: een persoonlijke boodschap of blik vastleggen in een foto zonder daarin zelf te poseren. Wij zijn trots op de vindingrijkheid van deze jongens, want uiteindelijk heeft de visuele anonimiteit allerminst afgedaan aan de oprechtheid en kwaliteit van de gemaakte beelden.

Uit respect voor de persoonlijke omstandigheden van de fotografen zullen de echte namen niet openbaar worden gemaakt, maar worden de foto’s onder hun artiestennaam naar buiten gebracht.